Ένα από τα συνηθέστερα ενοχλήματα που αναφέρουν οι ασθενείς στον οφθαλμίατρο είναι τα μυγάκια (μυοψίες) που βλέπουν στο οπτικό τους πεδίο και γίνονται περισσότερο αισθητά σε ομοιόμορφες και ανοιχτόχρωμες επιφάνειες (π.χ. ουρανός) και οι λάμψεις (φωτοψίες), που γίνονται αντιληπτές στα πλάγια του οπτικού πεδίου. Αυτά οφείλονται στη λεγόμενη οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς που συμβαίνει μετά τα 50 έτη (στους μύωπες μέχρι και 10 χρόνια νωρίτερα).
Μέσα στο μάτι μας υπάρχει μία διαφανής γέλη το υαλοειδές. Αυτό έχει ισχυρές προσφύσεις στο πίσω μέρος του ματιού (αμφιβληστροειδής). Με το πέρασμα των χρόνων το υαλοειδές ρευστοποιείται κεντρικά, αποκολλάται από τις προσφύσεις του και ορισμένα πηκτά κομμάτια του εξακολουθούν να πλέουν μέσα στο ρευστό τζελ και γίνονται αντιληπτά σαν μυγάκια, τριχίτσες κ.λ.π. Συνήθως αυτό δεν εμπνέει ανησυχία, δεν χρειάζεται θεραπεία και ο εγκέφαλος μαθαίνει έπειτα από 1-2 μήνες να το αγνοεί. Σε κάποιες λίγες περιπτώσεις όταν συμβαίνει η αποκόλληση του υαλοειδούς μπορεί να προκληθεί ρωγμή στον αμφιβληστροειδή ή αιμορραγία ενδοϋαλοειδικά ή ακόμα και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, που είναι καταστάσεις επείγουσες και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση έτσι ώστε να μην έχουν μόνιμο αντίκτυπο στην όραση. Επομένως τα «μυγάκια» και οι «λάμψεις» είναι λόγος για άμεση βυθοσκόπηση από τον οφθαλμίατρο ώστε να αποκλειστεί κάθε κακό ενδεχόμενο και να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε πιθανή επιπλοκή.
(Δημοσιεύτηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό «ΕΓΩ» 2/6/2016-8/6/2016)